Było, nie minęło – zatrzymane w kadrze Wycieczka do Kościołów Pokoju w Jaworze i Świdnicy.

Ostatni wyjazd projektowy związany z realizacją Rządowego programu „Bezpieczna+" zawiódł 45 – osobową grupę uczennic i uczniów z klas III, IV, V, VI na Dolny Śląsk, na którym znajdują się perły architektury docenione przez międzynarodową społeczność.

Należą do nich Kościoły Pokoju w Jaworze i w Świdnicy. Obydwa obiekty wpisane są na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Dzieciom, jak zwykle towarzyszyły panie nauczycielki: Urszula Metelska, Agnieszka Ścisłowska – Cegła, Iwona Opolska oraz rodzice uczniów z klasy III panie Magdalena Piechota i Anna Hryniewicz. Pobyt na Dolnym Śląsku rozpoczęliśmy od Świdnicy. W mieście tym znajduje się wiele ciekawych miejsc: Katedra, niepowtarzalne w Polsce Muzeum Dawnego Kupiectwa, rynek, który zdobią piękne kamienice powstałe w różnych stylach – począwszy od renesansu po secesję. Jednakże perłą Świdnicy jest Kościół Pokoju. Wstępując za jego progi przenieśliśmy się w inny wymiar zarówno estetyczny, jak i duchowy. Specjalnie dla naszej grupy organista pan Maciej Bator wykonał krótki koncert organowy, na który złożyły się utwory Bert Mattera, Jana Sebastiana Bacha, Pietro Yona, Guy Boveta. Słuchając muzyki organowej wydobywającej się z filigranowych małych organów czuliśmy, że czas płynie inaczej. Po obiedzie ruszyliśmy do Jawora – „Miasta Chleba – Miasta Pokoju", w którym również znajduje się Kościół Pokoju wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.W tym kościele mieliśmy możliwość wejścia na jedną z empor. Kościół Pokoju w Jaworze, chociaż skromniejszy, również zachwyca swoim wnętrzem. Projekty wyjazdowe związane z działaniem „Było, nie minęło – zatrzymane w kadrze", a realizowane w ramach Rządowego programu „Bezpieczna+" dały możliwość uczennicom i uczniom zwiedzenia w Polsce miejsc wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Są one unikatowe w skali światowej, doceniane przez turystów, historyków, architektów oraz międzynarodowych ekspertów. W żadnym z tych miejsc uczennice i uczniowie wcześniej nie byli. Mamy nadzieję, że kiedyś zechcą powrócić.