na podstawie artykułu A. Kałuby – Korczak (Wychowanie przedszkolne, XII/2015)

       Myślenie magiczne jest naturalnym etapem w rozwoju dziecka przedszkolnego. Pojawia się ok. 2, 3 roku życia, w 4-tym dominuje, a w 5-tym zaczyna powoli zanikać. Dominacja myślenia magicznego u siedmiolatka jest zjawiskiem niepokojącym.

       Polega ono na tworzeniu przez dziecko obok realnego drugiego świata – nierzeczywistego, w którym dziecko może przyjmować różne role. Dziecko samo ustala zasady rządzące jego światem. Ma nad nim kontrolę i o wszystkim decyduje, co pomaga uporać mu się z tym, że w realnym życiu decydują rodzice.

Świat realny i magiczny funkcjonują obok siebie i przenikają się. Dziecko używa wymyślonych przyjaciół do tłumaczenia swoich przewinień, tłumaczy sobie  niezrozumiałe zjawiska rodem ze świata magicznego. Wierzy, że jeśli czegoś chce, to jego marzenie się spełni, tak jak w jego magicznym świecie.

       Rodzic w magicznym świecie jest wpuszczany na zasadach ustalonych przez dziecko, bezwzględnie powinien unikać ośmieszania i wyśmiewania się z magicznego świata; karania za przejawy myślenia magicznego. Rodzic może rozmawiać z dzieckiem o jego świecie, używać wymyślonych przyjaciół do przekazywania dziecku swoich zasad.

       Święty Mikołaj, wróżka – zębuszka, królik wielkanocny, to postacie z magicznego świata przeniesione na stałe do naszej rzeczywistości. Pozwólmy dziecku w nie wierzyć. Kiedy dziecko pyta: Czy Św. Mikołaj istnieje? Odpowiedz: Oczywiście. Każdy, kto daje prezenty jest Świętym Mikołajem.